Vanochtend parkeerde ik mijn auto en trok de sleutel uit het contact toen mijn oog op het stukje tape op het dashboard viel. Dat tape-je zie ik al jaren maar nu zag ik het echt. Ik zag het opnieuw. Het zien bracht een brok in mijn keel en prikkende tranen met zich mee. Dat is wat rouw doet; op de meest onverwachte momenten opdoemen. Dit was zo’n moment. De tape maakte herinneringen los. Gedurende zijn leven gebruikte mijn man talloze rollen gaffertape. We grapten ooit dat hij er een theatervoorstelling over wilde maken; Ode aan GafferTape. Vlak voor de crematie heb ik overwogen zo’n rol zilverkleurig tape in de zak van zijn lievelingsjasje te doen, mee in de kist. Vanochtend, starend naar het dashboard waar het tape een defect klepje vastplakt, maakt het deze herinneringen in mij los. Rouw bespringt je. Rouw schudt slapende herinneringen wakker. Rouw houdt de overledenen levend.
Rita Spijker, Mei 2021
