Hartstocht als levenskunst
Mijn Opa en Oma waren ondernemers, mijn overgrootouders waren ondernemers, mijn moeder was ondernemer, een broer is ondernemer en geloof me, ik heb het ondernemerschap nooit overwogen!
2000
Na een jaar werken als trainer, coach & consultant bij een organisatieadviesbureau zeg ik tegen mijn baas dat hij me geen nieuw jaarcontract hoeft te bieden. Redelijk onbezonnen misschien, maar mijn ethische waarden staan mijlenver af van die van mijn werkgever. Geen idee wat mijn volgende stap zal zijn. Met een gezonde naïviteit surf ik wat op het web en maak een paar afspraken met bedrijven die me nieuwsgierig maken. Voor ik het weet zit ik, zonder een echt plan koffie te drinken aan allerlei tafels. Een week of 3 na 1 van de gesprekken krijg ik totaal onverwacht de vraag: “Wil jij bij de Hanzehogeschool binnen de opleiding interculturele verpleegkunde een training interculturele communicatie ontwikkelen?” Vanwege mijn ervaring in het COA en MOA. Op freelancebasis. Ik?? Het zou nooit bij me opgekomen zijn, maar ik zeg JA en de ondernemer in mij is geboren. Als een ongeplande zwangerschap die een kind voortbrengt waar je heel gelukkig mee bent.
Een naam verzinnen
Bij een nieuwe boreling hoort een naam. Ik ga broeden, leg mijn creatieve ei in naam en logo en krijg er zowaar lol in. Ik doop mijn bedrijf tot Wens Werk. Vanuit de persoonlijke ambitie om hoofd, hart en handen in werk te verbinden krijg ik mooie en gevarieerde opdrachten als trainer, loopbaancoach en als acteur. Al doende, alweer zonder plan, zonder website, krijg ik bakken vol inspiratie, verdien genoeg en leer veel. In 2002 word ik voor de tweede keer moeder van een zoon. Ik sjees vrolijk met mijn kolfsetje in een klein Heineken koelboxje door het hele land. Mijn moedermelk in kleine flesjes laat ik tijdelijk in allerlei koelkasten bij de bedrijven waar ik trainingen geef parkeren. Nooit vergeet ik de gezichten van de mensen die ietwat argwanend het flesje tussen duim en wijsvinger aannamen, en zodra ze de lichaamstemperstuur van het flesje voelden, het voorzichtig met 2 handen omvatten en het op een veilig plekje koel opborgen. Eén van mijn opdrachtgevers in mijn eigen stad, de Rijksuniversiteit Groningen; ziet me hollen met tassen, koffertjes, trainershandleidingen en mijn Heineken koelbox en biedt me zomaar, midden in dit fragmentarisch bestaan een contract voor 3 dagen per week. Zeg daar maar eens nee tegen, met 2 kleine keuters, het hele land afreizend voor opdrachten en ondertussen met de koevoet een plattelandshuis naar je hand zettend. Ik zeg JA tegen dit aanbod. en zet Wens Werk op de waakvlam. Vreemd eigenlijk hoe organisch dit zich als vanzelf regelt.
2003
Het loopt lekker in mijn baan bij de RUG. Af en toe krijg ik ook nog een leuke klus als coach ernaast. Met ons team helpen we veel pas afgestudeerde hbo’ers en wo-ers aan een baan. Tot we eind 2006 te horen krijgen dat de afdeling gesloten wordt. Mijn jaarcontract is net verlengd dus ik bof en heb alle tijd om iets nieuws te bedenken. Vanuit de hartenwens om persoonlijke transformatieprocessen te begeleiden schrijf ik als de kinderen slapen een bedrijfsplan van 40 pagina’s en bouw een website voor mijn nieuwgeboren bedrijf: Keerpunt Stitswerd. Het ziet er prachtig, ik krijg mooie complimenten, maar wanneer alles klaar is voel ik geen motivatie om alles weer alleen te doen. Weer alleen, regelmatig tot diep in de nacht in een huis met slapende kinders, op mijn knieën trainingsmappen in elkaar te zetten. Nee. Ik wil samenwerken. Ik worstel, ik moeder, en werk door, met zoals altijd; het tomeloze vertrouwen dat het goed komt. De coördinator van ons team bij de RUG worstelt ook: ze wil doorstarten vanuit de RUG maar loopt tegen muren en krijgt het alleen niet van de grond.
Een bliksemschicht door mijn hoofd en een idee valt bijna pijnlijk, binnen.
2007- Blikseminslag lijdt tot BV
Juli dat jaar, Delleweg, Middelstum. Ik mijmer achter het stuur. Kan exact nog de plek aanwijzen waar het gebeurde. Een bliksemschicht door mijn hoofd en een idee valt bijna pijnlijk, binnen. Ik weet inmiddels, als zo’n schicht pijn doet, dan klopt het. Ik zie het beeld voor me verschijnen; een bedrijf beginnen, niet alleen, maar samen. Ik neem de ingeving serieus, bel onmiddellijk de coördinator van mijn team en stel haar voor onze plannen op elkaar te leggen. Vierentwintig uur voor de blikseminslag had ik je voor gek verklaard als je met dit idee was gekomen. Vijf maanden later, tussen kerst en oud en nieuw, tekenen we bij de notaris en ben ik mede-eigenaar van een BV; Talent & Career Center. De RUG is de derde aandeelhouder. Als creatief directeur, trainer en coach ontwikkel en train ik me met stralend hoofd een slag in de rondte. Regelmatig loop ik ’s ochtends ons prachtige pand binnen en ben verbaasd over wat voor moois we in zo’n korte tijd hebben neergezet.
2015 – Stralen, schitteren, groeien en dan failliet
We stralen, schitteren, trainen en coachen met ons naar 15 mensen groeiende team honderden mensen in hun weg naar werk en in de ontwikkeling van hun talent. We overleven zelfs de crisis met glans. We leveren betrokken vakwerk. Dan trekken onze 2 grootste opdrachtgevers de stekker uit de samenwerking; ze gaan een nieuwe koers varen en hebben andere plannen met hun geld. We buffelen vol goede moed door, maar er wacht ons een hele zure appel. Na in 2007 binnen 3 maanden te zijn gestart, moeten we nu in hetzelfde tempo faillissement aanvragen. Koortsachtig denk ik na over de toekomst en zie geen andere optie dan straks verder te gaan ondernemen. Ik bedenk alvast een naam: – VAN OORSPRONG, bevrijders en ontwikkelaars van talent, en ontwerp een logo. Met stenen in ons hart brengen we zodra iedereen van ons team terug is van vakantie het slechte nieuws. Nooit vergeet ik de gezichten en de totaal verschillende reacties aan onze grote ovale tafel. Schok, verdriet, een wijzende vinger, verbijstering, verstilling, woede, alles. Al heel snel vervolgen collega’s 1 voor 1 hun eigen pad. Levende rouw. Ik ruim alleen, order voor ordner, blaadje voor blaadje, de hele tent op. Tot diep in de nacht op mijn knieën, alleen. Ik koop de naam en de inboedel van mijn eigen bedrijf van de curator, organiseer een boeldag en verkoop de inventaris zelf. Ik moet door. Ik leg VAN OORSPRONG in de koelkast en start, op advies van een collega-ondernemer, eerst als ZZP’er op de schamele, smeulende resten van mijn BV. Ik ruil mijn pand van 400 m2 in voor mijn werkkamer van iets meer dan 4m2 en ploeter voort. Als alleenstaand moeder heb ik een hypotheek te betalen en twee mondjes te voeden.
2018 – Overgang
Na 3 jaar hard werken in de erfenis van mijn oude BV, Talent & Career Center is daar letterlijk en figuurlijk de overgang. De jas van wat was zit niet meer lekker. Hij schuurt, scheurt, vliegt op en past niet goed bij mijn transformerende zelf. Ik zoek, reflecteer, netwerk, spar en schrijf de vonken uit mijn pen. Ik wil de rust van een baan, collega’s, samenwerken, een salaris, een arbeid ongeschiktheidsverzekering en een pensioen. Tegelijkertijd train en coach ik met plezier veel mensen naar een nieuwe werkbestemming, ontmoet nieuwe samenwerkingspartners en draai projecten. We coachen teams naar een betere samenwerking. Doen mooie dingen; het gaat goed. Toch wik en weeg en zoek ik onrustig, solliciteer, wordt aangenomen in een prachtige baan en bedank. Misschien ben ik wel loopbaanadviseur geworden in de hoop mezelf ooit nog eens het juiste advies te geven.
Kantelpunt
Met het bedanken voor de prachtige baan met pensioen en alle wensbare zekerheden realiseer ik me: ik ben ondernemer, er is niets aan te doen. Ik hou van de relatieve vrijheid. Wil van betekenis zijn, sociale impact hebben, geïnspireerd samenwerken, mijn passie voor menselijke ontwikkeling en voor concept denken de ruimte geven. Uitvoeren in de praktijk. Hart in de hemel, poten in de klei. Dat ben ik. Wat ik me opeens realiseer, is dat ik bevrijd ben van de rouw en zelfs in mijn lijf nieuwe ruimte voel. Alsof een blauwe plek langzaam en bijna ongemerkt verdween. Ik lees “big Magic” en “als het leven een cirkel is waar sta jij dan”, open kasten, laden, notitieboekjes, krabbels en vind ook een in 2007 geschreven bedrijfsplan terug. Pareltjes onder het stof. Op de voorkant staat het woord n Stitswerd; bedrijfsplan, 2007. Ik lees delen hardop voor aan mijn liefste maatje; kippenvel verspreid zich over mijn lijf. Alles is er al. Alles heb ik al geschreven. Op mijn telefoon staat nog altijd het logo VAN OORSPRONG. Het staat voor mijn persoonlijke ambitie mensen bij hun Oorsprong te brengen. Een prachtige worsteling. Mijn energie neemt toe, ik borrel van binnen, ontmoet, verken Zie het hele plaatje. Een werkplaats voor levenskunst.
Coming Out
Op 1 januari 2019 is Van oorsprong een feit. Mijn schouders zijn vrij. “Vlieg en het zal je vinden”. Een werkplaats voor levenskunst. Een platform waarop iedereen mag landen die wil bijdragen aan de ambitie van Van Oorsprong: Mensen tot ware levenskunstenaars maken in leven, samenleven, werken en samenwerken. Alles wat ik geleerd heb, wat ik belangrijk vind om te betekenen, alles wat ik nog wil leren breng ik samen in Van oorsprong.
En Talent & Career Center? Dat blijft voorlopig gewoon bestaan. Ik heb er alle vertrouwen in dat alles wat daarin is, net als ik, een goede bestemming krijgt. Voorlopig ontvang ik gewoon mensen bij de voordeur van Talent & Career Center en loods ik ze verheugt door naar de werkplaats. Niet dat er op dit moment een werkplaats is, maar ik zie de deuren voor me en hoef er alleen maar heen te lopen.
Het tij in mij
Is het eerste waar de werkplaats mee uit de kast komt. Een schrijfretraite op Vlieland. Omdat we tijd nodig hebben ons eigen verhaal te bezien, te laten landen, op te schrijven. Grappig dat nu ik dit schrijf, me besef dat deze blog gaat over mijn tij, het verhaal wat ik maakte. En dat ik mag aankondigen dat auteur Rita Spijker op het platform is geland en deze meerdaagse op 7 tot en met 10 maart gaat verzorgen. We kunnen nog een paar mensen welkom heten.
Ondertussen schrijf ik lustig verder in mijn grote “dream on honey DOE boek”. Ik ben benieuwd welk materiaal het leven nog voor mij in petto heeft in deze levenslange cursus levenskunst. Op naar het volgende hoofdstuk.
